JY KEN DAARDIE DEUR...

Die geloof dan is ‘n vaste vertroue op die dinge wat ons hoop, ‘n bewys van die dinge wat ons nie sien nie.

Hebreërs 11:1

Ons almal ken daardie DEUR. Baie mense het al hulle lewens geneem oor wat hulle gedink het, is agter daardie deur. Heelwat mense het maagsere, hartomleidings en siektes gekry oor wat hulle gedink het is agter daardie deur. As die deur maar van glas was, kon ons gesien het wat is daaragter. Maar ons kan nie, dit is alles onbekend. Ons weet nie wat vir ons wag agter daardie deur nie. Jy ken dié deur. Jy staan elke dag voor dit.

Die deur se naam is Môre...

En elke dag staan ons voor die deur. Ons weet nie wat om te verwag nie. Ons is bang en bekommerd. En dan, as die môre aanbreek en ons maak die deur oop...

Dan is daar meestal lig en ons besef dat ons nie nodig gehad het om ons te bekommer nie. En ons leef die dag. Maar, daar is weer ‘n deur, en sy naam is Môre. En so staan ons elke dag voor dieselfde deur, Môre...

En Môre raak soos ‘n berg voor ons. Abraham staan in Genesis 12 fisies op die Berg Moré, eintlik Moreh.

En Abram het deur die land getrek na die plek Sigem, tot by die terpentynboom More. Die Kanaäniete was toe in die land.

Gen 12:6

Die Afrikaanse Vertaling praat van die terpentynboom Moré. Eintlik staan daar in die Hebreeus: “by die terpentynboom van Moré.” Moré was ‘n berg.

Ons sien dus Abraham gaan staan ook by ‘n Moré. Dit is ‘n berg. Hy staan daar onder ‘n Terpentynboom. En hy weet ook nie wat die toekoms gaan inhou nie. Hy weet nie wat die deur na môre sal inhou nie. Maar hy het ‘n onwrikbare geloof in die Here. Hy het die geloof van Hebreërs 11:1

Kom ons lees hierdie versie mooi.

Geloof beteken om ‘n vaste vertroue te hê in iets wat ons nie kan sien nie, maar wel hoop. Geloof is die bewys van iets wat ons nie kan sien nie.

Neem die DEUR as voorbeeld. Ons weet nie wat wag agter die deur nie. Maar ons glo dat die Here reeds daar is. Geloof is die bewys dat die Here reeds daar is. En daarom moet die DEUR van môre nie vrees inhou nie. Want dieselfde Here wat vandag by ons is, is môre ook daar.

Kom ons lees verder in Hebreërs 11.

Deur die geloof het Abraham, toe hy geroep is, gehoorsaam weggetrek na die plek wat hy as ‘n erfenis sou ontvang; en hy het weggetrek sonder om te weet waar hy sou kom. Deur die geloof het hy as vreemdeling gaan woon in die land van belofte soos in ‘n vreemde land en in tente gewoon met Isak en Jakob, die mede-erfgename van dieselfde belofte.

Hebreërs 11:8-9

Abraham word deur die Here geroep om weg te trek van sy geboorteland af. Hy weet nie wat die toekoms gaan inhou nie. Hy weet nie wat môre gaan gebeur nie. Maar wat hy wel weet, is dat die Here met hom gaan wees. En so sterk is sy geloof, selfs toe hy die opdrag kry om sy seun te gaan offer. Dit is onwrikbare geloof. Moenie bekommerd wees oor daardie DEUR nie. Die Here is reeds daar....

AS ALLES RONDOM JOU SINK...

En die profete-seuns het vir Elísa gesê: Kyk tog, die plek waar ons voor u woon, is vir ons te nou. Laat ons tog na die Jordaan gaan en elkeen daarvandaan ‘n balk gaan haal, dat ons daar vir ons ‘n plek kan maak om daar te woon. En hy het gesê: Gaan. Maar een sê: Gaan tog asseblief saam met u dienaars. En hy antwoord: Ek sal gaan. En hy het saam met hulle gegaan. En toe hulle by die Jordaan kom, het hulle bome omgekap. Maar terwyl een die balk kap, val die yster in die water; en hy roep uit en sê: Ag, my heer, dit is nogal geleen! En die man van God vra: Waar het dit geval? En toe hy hom die plek wys, het hy ‘n stok afgesny en dit daarheen gegooi en die yster bo laat drywe. En hy sê: Haal dit nou maar uit! En hy het sy hand uitgesteek en dit geneem.

2 Konings 6:1-7

Daar kom dae wanneer alles rondom jou sink. Soms seil jy op die waters na die toekoms en dit gaan goed. Alles loop net reg en jy het vreugde. Maar, soms kom daar moeilike dae en dit voel vir jou of jy net dryf, dryf êrens heen en jy weet nie waarheen nie. En dan...

Dan sink dit.

Dan sink jy. Soms voel dit vir jou of alles rondom jou sink. Jou finansies sink, jou huwelik, gesin, vriendekring. Jou gesondheid sink in ‘n rivier van bekommernisse.

Het jy al so gevoel?

Gevoel of alles rondom jou sink? En jy weet nie hoe om dit te keer nie. Elisa het vir jou raad.

Een van die teologiese studente van Elisa vra dat hulle woonplek groter gemaak moet word. Hy vra of hulle balke by die Jordaan kan gaan afkap. Elisa antwoord toe dat hulle dit kan gaan doen. Maar die student wil hê dat Elisa moet saamgaan. En Elisa gaan toe saam.

Die student se byl wat hy geleen het gly toe uit die handvatsel uit en beland in die rivier. En dadelik roep hy sy professor. Elisa moet kom help. Elisa vra toe waar dit gebeur het en gaan staan op daardie plek en sny ‘n stok af en gooi dit daarin.

En skielik begin die byl te dryf.

En hy beveel sy student om dit uit te haal.

‘n Wonderwerk!

Elisa laat die yster dryf. ‘n Wonderlike betekenis! Elisa se naam beteken: God is Redding. Dit gebeur by die Jordaanrivier. Net in die vorige hoofstuk lees ons van Naäman wat sewe keer in die Jordaan moes duik en wat gesond geword het van melaatsheid. Die Jordaan is die poort na die Beloofde Land.

Dit is die plek van wonderwerke!

Die bylpunt is ons alledaagse lewe.

En soms, sink dit.

Soms sink alles rondom ons. En ons bid en ons vra vir hulp. En dan kom die Here deur Sy woord en Hy gee vir ons die voorbeeld van die hout, die KRUIS.

Want sien, Jesus se kruis, Sy liefde, laat ons weer dryf. Ons sink weg in ‘n sondige donker wêreld voor die Poorte van die Beloofde Land. En dan red Jesus ons.

En die water van die Jordaan maak ons rein, dit genees ons van geestelike melaatsheid.

En ons word rein sodat ons by die Poorte van die hemel kan wag, wag vir Jesus om ons te kom haal.

Kom swem in die Jordaan van Sy Woord. Kom swem tussen die bladsye van die Bybel. Want sien, ‘n stuk hout het vir ons redding gebring, die kruis laat ons weer dryf.

As jy vandag rond dobber en alles is besig om te sink, wys vir Jesus die plek waar dit sink.

Verenig met Hom in gebed.

Maak die Jordaan van sy Woord oop en begin te swem.

Lees en bid, en lees en bid.

En Sy Genade sal jou laat swem in die water. Sy Liefde sal dit wat rondom jou gesink het weer laat dryf. En staan dan op jou knieë en gryp dit.

Want sien, die lewe is kort.

Jy moet elke oomblik gryp en begin leef. Mag Sy Genade jou dring daartoe!

AS JY DEUR VUUR GAAN…

Baie jare gelede, toe ek nog in die laerskool was, sit ek eendag by my pa in sy studeerkamer en kom daardie dag tot bekering. My pa was besonders lief vir Jesaja 43 en lees dit daardie dag vir my. Dit is die baie bekende woorde:

Maar nou, so sê die HERE, jou Skepper, o Jakob, en jou Formeerder, o Israel: Wees nie bevrees nie, want Ek het jou verlos; Ek het jou by jou naam geroep; jy is myne!

As jy deur die water gaan, is Ek by jou; en deur die riviere—hulle sal jou nie oorstroom nie; as jy deur vuur gaan, sal jy jou nie skroei nie, en die vlam sal jou nie brand nie.

Jesaja 43:1,2

Gedurende sy bediening het ek ook agtergekom dat hy besonders lief was om hierdie gedeelte te lees, veral by mense in nood. Maar ‘n rukkie gelede het ek die Here se genade deur hierdie gedeelte besef.

Dit was ‘n Saterdagmiddag. Daar het ‘n vuur ontstaan by die alternatiewe roete op die Standerton-Bethalpad. My pa-hulle het mense gehad wat by hulle op die plaas gekuier het. Skielik het hulle bewus geword van rook.

Daar was ’n vuur oppad na hulle huis. Hulle het die bakkie geneem en die waterkar aangehak. Mense het na die tyd gevra wat hy op nege en sewentigjarige ouderdom in die vuur gaan soek het. Die antwoord is doodeenvoudig. ‘n Boer wil sy vee beskerm, dit maak nie saak hoe oud hy is nie. In die vreeslike rook het hy op ‘n kontoerwal beland. Die bakkie het vasgesit. My ma en die vriende het gaan hulp soek en van die huis af geskakel. Orals was net rook en vlamme.

Sowat drie uur die middag het hy my geskakel met sy selfoon en gevra dat ek dadelik moet kom. Hy is in ‘n vuur vasgevang en sy bakkie het ontplof. Ons het deurgejaag plaas toe maar kon niks sien nie. Dit was een van daardie vure waar die wind van al die kante af kom. Groot vure maak mos hulle eie wind.

Skielik het die wind begin waai van ‘n kant af en die rook het ‘n bietjie padgegee. In die vêrte kon ons my pa sien. Hy was vêr van sy gebrande bakkie af. Hy het daar gestaan soos ‘n Moses van ouds. Kierie in die hand. Sy getroue boerboel het op sy voete gelê om hom te beskerm. Sy hande was in die lug, verbrand. Twee boere het vir my gehelp om by hom te kom. Ek en my seun het hom in ons voertuig gehelp en hospitaal toe gejaag in Trichardt. Hy het gepraat en gevra dat ek sy gemeente moes laat weet dat hy nie die volgende dag kon preek nie. Ek het dit dadelik gereël en sy gemeente kon betyds ’n aflosleraar in die hande kry. My pa het by die hospitaal gevra dat ek sy skoene moet huis toe neem.

Dit was sy laaste woorde.

’n Ambulans het hom Pretoria toe geneem en hy het ’n week daar in ’n koma gelê. Die volgende Sondagoggend het die hospitaal my laat weet hy dat hy op sterwe lê. Ons het deurgejaag en die dokters het my probeer oortuig dat hy net op my gewag het. Ons moes groet, hulle wou die masjiene afsit. Maar ek het geweet, hy is lankal nie meer daar nie.

Die Here het hom reeds kom haal. Die Here wag nie vir masjiene as Hy jou kom haal nie. Masjiene kan jou liggaam aan die gang hou, maar nie jou siel van die Here af weghou nie. Op daardie oomblik, net nadat die masjiene afgeskakel is, was dit heilige oomblikke. Die familie het een vir een uit die hospitaalkamer uitgestap. Net ek, my pa se liggaam en die Here het agtergebly. Ek kon Sy teenwoordigheid aanvoel. En ek het gewonder waaroor my pa se laaste preek gehandel het wat hy voorberei het vir daardie Sondag na die vuur.

Ek het die preek in sy studeerkamer gevind. ’n Pragtige boodskap. Die teksvers: Jesaja 43, sy geliefde gedeelte. Daar het ek iets van God se grootheid besef. Dit was my pa se geliefde gedeelte in die Bybel. Die Here het nie met sy gemeente daardie week gepraat deur die preek nie, maar met my pa self. Sy boodskap was voor die handliggend: “Frik, My kind, moenie bang wees nie, Ek het jou op jou naam geroep. Jy is Myne. As jy deur vuur gaan, is ek met jou.”

Met daardie week se boodskap het my pa krag gekry. Vir ‘n week lank oordink ‘n dominee baie keer sy preek. En dit was die boodskap wat hy die hele week by die Here gehoor het: “Frik, My kind, moenie bang wees nie, Ek het jou op jou naam geroep. Jy is Myne. As jy deur vuur gaan, is ek met jou.”

En so staan ons vandag in ‘n vuur van krisisse. Ons elkeen het sy eie krisis. Jy gaan dalk deur ’n moeilike tyd in jou lewe. Die vlamme van finansies, siekte of hartseer brand jou dalk. Maar die Here kom in hierdie bekende gedeelte en sê: “Moenie bang wees nie, Ek het jou op jou naam geroep. Jy is Myne. As jy deur vuur gaan is ek met jou.”

Die Here het ‘n week lank met my pa gepraat. Daarna het daar vuur gekom. Maar, ons het hom staande gekry. Want, die Here was met hom. Mag dieselfde Here, die enigste ware God, ook met jou wees wanneer jy deur krisisse van vuur gaan.

JY IS SY OOGAPPEL

Bewaar my soos ‘n oogappel; verberg my in die skaduwee van u vleuels.

Psalm 17:8

Wat gebruik jy elke dag?

Elke uur, elke sekonde?

Sommige sal sê hulle selfone. ‘n Mens gebruik jou hande baie, maar daar is iets wat jy meer gebruik. Jou oë...

Jy gebruik jou oë vandat jy opstaan in die oggend; wanneer jy hare kam, tande borsel, eet en so baie meer. ‘n Mens se oë is baie belangrik.

Jou oog bestaan onder andere uit die volgende:

Die oogwit. Daarin kan mens soms sien of jy siek of gesond is.

Die reënboogvlies: Dit bepaal die kleur van jou oë.

Die pupil: Dit gebruik jy om te sien.

‘n Mens se pupil word goed beskerm. Wanneer daar stof of muggies of so iets naby die oog kom, beskerm jou ooglede jou oog. Dit maak vinnig jou oog toe sodat daar niks kan inkom nie.

Daar is ‘n bekende spreekwoord oor ‘n mens se oë. As iemand vir jou baie kosbaar is, dan sê jy die persoon is “die appel van jou oog.”

Of, “jou oogappel.”

Hierdie spreekwoord is duisende jare oud. Dawid gebruik dit in Psalm 17 en Moses gebruik dit reeds in Deuteronomium 32.

Omrede die pupil baie soos ‘n appel lyk, het die mense in die antieke tye van die appel van die oog gepraat.

Die Hebreeuse woordjie is “yshon” en beteken pupil, maar kan ook vertaal word met “die klein mannetjie van die oog.”

Dit het ‘n pragtige betekenis. Wanneer jy in die helder lig teenaan ‘n ander persoon staan, sien jy jouself in die ander persoon se pupil. Jy sien jou hele lyf en gesig in die ander persoon se oog. Maar, dan moet jy teenaan die ander persoon staan. Indien jy te ver staan, sien jy nie jouself daarin nie. Daarom beteken die Hebreeuse woordjie “die klein mannetjie van die oog.” Want jy sien jouself daarin.

Om vir iemand te sê dat hy of sy die appel van jou oog is, beteken dat jy baie lief is vir daardie persoon en dat hy of sy baie kosbaar is vir jou. Die persoon is baie naby aan jou.

Dawid vra die Here om hom as Sy oogappel te bewaar. Dit beteken egter dat ons baie naby aan Hom moet leef. So naby soos iemand wat homself in ‘n ander se pupil sien. Kom ons gaan kyk na die woorde van Dawid en ons vertaal dit uit Hebreeus.

Bewaar my soos ‘n oogappel; steek my weg my in die skaduwee van u vlerke...

Psalm 17:8

Om die Here se oogappel te wees, beteken dat ons baie naby aan Hom moet lewe. Ander mense moet die Here in ons kan raaksien. Net soos wat jy jouself in iemand anders se pupil kan sien, moet ons so naby die Here leef dat ander Hom in ons kan raaksien, want, ons is na Sy Beeld geskape.

Dawid vra ook dat die Here hom moet wegsteek in die skaduwee van Sy vlerke. As ons naby die Here wil leef, moet ons toegevou word tussen die bladsye van Sy Woord, weggesteek in die skaduwee van Sy Genade.

Dawid skryf Psalm 17 gedurende ‘n baie moeilike tyd in sy lewe. Hy is op vlug omdat Saul hom wil doodmaak. En toe hoor Dawid dat Saul vyf en tagtig priesters doodgemaak het. Dit was vir Dawid baie hartseer, want hy was baie lief vir die Here. En hier, in ‘n baie donker tyd van sy lewe vra hy vir die Here: “Bewaar my soos ‘n oogappel; steek my weg my in die skaduwee van U vlerke...”

Jy ken moeilike tye, tye van vrees en bekommernis. Tye wat ons by die Here pleit om ons toe te vou onder Sy vlerke. In sulke tye tel die Here ons op. Kyk wat skryf Moses hieroor:

Hy het hom gevind in ‘n woestynland en in ‘n woeste wêreld, vol gehuil van die wildernis; Hy het hom omring, op hom ag gegee, hom bewaak soos sy oogappel.

Deuteronomium 32:10

Die Here sal jou vind in moeilike tye. Hy sal jou optel uit die woestyn van jou lewe. Hy sal jou bewaak soos Sy oogappel. Die Here soek jou naby aan Hom.

Teenaan Hom.

In die Koninkryk van die Lam is jy Sy oogappel!

En daar is ‘n manier om elke dag daaraan herinner te word. Wanneer jy in die spieël kyk, kyk na jou pupil en dink daaraan of jy naby aan die Here is. As jy met iemand praat, kyk in sy of haar oë en dink of jy nog naby aan die Here is.

Onthou, om jouself raak te sien in iemand anders se oë, moet jy teenaan daardie persoon staan. Om naby aan die Here te wees, beteken dat ander mense Hom in jou moet sien, in jou lewe en in jou woorde.

’n BOER SOEK VROU

So het Boas Rut dan geneem, en sy het sy vrou geword; en hy het by haar ingegaan, en die HERE het vir haar swangerskap gegee, en sy het ‘n seun gebaar.

Rut 4:13

Nog ’n liefdesverhaal. Dit gaan oor ’n boer, ’n pragtige jong weduwee en ’n plaas.

In die antieke wêreld was daar ook ‘n BOER SOEK VROU. Dit was meer as drieduisend jaar gelede. Dit is ‘n verhaal van ‘n boer, ‘n plaas, hartseer en liefde. Dit het min of meer soos volg verloop.

Dit was in die dae van die Rigters. Dit was ‘n droë jaar. Daar was hongersnood in die land. Op ‘n plaas naby Betlehem, trek ‘n boer met die naam van Eliméleg en sy vrou Naòmi en hulle twee seuns weg na die buiteland. Hulle gaan soek daar ‘n heenkome. Daar, in die buiteland , in die land Moab, vind hulle dit.

Hulle vind geluk, maar nie vir lank nie.

Eliméleg sterf.

Gelukkig het die twee seuns meisies ontmoet en is hulle daar getroud. Maar weer slaan die hartseer toe.

Die twee seuns sterf.

En so besluit Naòmi om terug te trek na haar land toe, terug plaas toe. Sy los haar een skoondogter agter, maar die ander een, Rut, wil niks weet nie. Sy trek saam met haar skoonma.

Toe hulle in Betlehem aankom, het die skindertonge begin praat. Naòmi is terug en saam met haar ‘n pragtige jong vrou. Maar Naòmi het nie geld gehad nie, sy sou die plaas moes verkoop. Intussen het Rut werk gekry op ‘n ander plaas, by ‘n familielid van haar skoonpa. Hierdie boer was ‘n ryk boer, sy naam: Boas. In daardie dae kon die vroue are optel agter die oes en dit dan vir hulle neem. En terwyl Rut are optel, kom Boas van die dorp af.

In vandag se tyd sou hy daar aangejaag het met sy Land Cruiser, sy kakieklere, sy kortbroek en rugbykouse, maar daardie tyd was anders. Dalk was hy te perd, ons weet nie. Hy het hierdie pragtige vrou raakgesien en dadelik verlief geraak op haar. En toe probeer hy uitvind: Wie is hierdie jongvrou op sy plaas?

Hy kry die antwoord by sy werkers. Dit is Rut, die skoondogter van Naomi. Sy is ’n weduwee.

Boas laat nie gras onder sy voete groei nie. Hy stap na Rut toe en sê vir haar: “Moenie weggaan na ‘n ander boer toe nie, bly hier optel en as jy dors is, gaan drink daar by my mense water.” Hy kon egter nie sy oë van hierdie vrou afhou nie en toe dit etenstyd word, nooi hy haar vir ete. En hy sê vir sy werkers dat hulle ekstra moet mors, sodat sy genoeg are kan optel.

Terug by die die huis, het sy haar skoonma alles vertel. En soos ‘n vrou nou maar eenmaal is, het Naòmi dadelik romanse gesien en ‘n plan begin beraam om hierdie liefde aan die gang te sit. Sy sê toe vir Rut om haar mooi aan te trek en parfuum aan te sit en dan die aand na die plaas toe te gaan.

Maar sy moenie dat Boas haar herken nie. En dan, as hy klaar geëet en gedrink het en in sy tent gaan lê het, moet sy die tent oopmaak en by sy voete gaan lê.

Dit het sy toe gedoen.

Boas het teen middernag wakker geskrik en gesien daar is ‘n vrou in sy tent. Hy vra toe wie dit is, en sy antwoord dat dit Rut is en dat hy haar moet help. Want hy is familie en is hulle losser.

Die losser was gewoonlik die naaste familielid wat iemand wat swaargekry het, of skuld gehad het, kon vrykoop en die skuld betaal. En Rut het gedink dat dit Boas was. Maar dit was nie Boas nie. Daar was nog een familielid nader as hy aan Naòmi gewees.

Maar hierdie verliefde boer is ‘n man wat nie bang is nie. Hy sê toe dat Rut by hom moet bly die nag en dat hy die saak sal uitsorteer met die ander persoon. Toe sy die oggend teruggaan na haar skoonma en alles vertel, sê die skoonma die volgende, want sy ken ‘n boer en weet hy sal nie gras onder sy voete laat groei nie: “Sit stil, my dogter, totdat jy weet hoe die saak uitval; want die man sal nie rus tensy hy vandag nog die saak afgehandel het nie.”

Boas het die volgende dag die saak gaan afhandel, hy het met die ander man gepraat en die ander persoon het afstand gedoen van sy plig. En toe kon Boas Naòmi se plaas koop en al hulle finansiële probleme daarmee oplos.

Daarna het hierdie boer sy geliefde geneem en met haar getrou. En hulle het hulle eersteling seuntjie die naam Obed gegee. Obed het groot geword en getrou en sy kleinkind het een van die belangrikste mense van alle tye geword. Sy naam was Dawid.

En uit Dawid se nageslag is Jesus gebore. En Hy het ons Losser geword. Hy het ons sonde losgekoop met Sy bloed, Sy lewe. En dit is my en jou liefdesverhaal wat volg op die een van Boas en Rut. Want sien, Jesus het vir ons gesterf en opgestaan. Deur Sy liefde het daar vir ons redding gekom. Ons is deel van Sy liefdesverhaal.